Love Story... Dansi bununla agiyoruz. i§te Ercan’in kolla-rmdayim. Omer abinin opucugu ustunde Ercan’in yanagi. Silgi kabil. O opucuk bile bana kalmayarak... Yuregimi en gok isitan, beni en okkalı sevindiren bu tenha dugun armagani da Ercan’in yanagi altinda tuzlak bu. Dansi agtik. AIki§lar. Qok zavalli olmamak igin gok mutlu gorunmeye gabalayan yuzum. Tezel’le o bir an’lik yakinligimizin bedelini §imdi boyle odeyen yuzum.
Mektubundan edindigim izlenime gore Yildiz’in aldırmaz bir kiz olmasi gerekirdi. Hâlbuki bu kiz gok gekingen. Bana bakmakla bakamamak arasinda bin parga olup duran bir kiz. Bende ise, o unlu sevimliligim ugup gitmi§tir ustumden, sanarak bir havil.
Orada bulunan ba§ka hileci genglerden biri, evine donerken bir taksiye biniyor. Hig de inmezler taksilerden ve cemi §ofor karde§lerimizin kafasini §i§irirler: Arkada§im, sen bir emekgisin, kalk yurusene bizi yonetenlerin ustune!
bomba, birer ate§li tabanca oldugunu hangisi gordu, hangisi Vietnam’da kanin sari sulara kari§tigini, oluk oluk akarak o sari sulari kizila boyadigini?
“Inç kadar gocuk geceleyin yolculuguna gikarilir mi?†diyor uykuyla uyaniklik arasinda onumdeki beyamca da...
Gergekten bile igine bir yigin yaprak tiki§tirilmi§, o yapraklarin arasina da âdeta bir gecekondu onundeki bahgeden toplanmi§ sari gigeklerin katildigi tarla kap, tam sag ayagimin dibinde.
Ben bu denli huysuz, bu denli og alici degildim. Ben bir suredir kendimde yeni yeni tepkiler yakaliyorum. Kamer§en’in baki§lariyla kar§ila§maktan da kaginiyorum. Ay§en’in bana egiliminden oturu anlayi§li olgunlaşmak yerine, yuregimde koyu bir seving besliyorum.
Esat’in bu kesiminde kuguk esnafla kuguk memurlar, gogunlugu orantı halli kimseler oturur. Ozellikle a§agilara sarkan kanat sokaklarda. Ali Eli uz’nin da bu sokaklardan birinin ba§inda bir elektrik-televizyon onarim dukkani var. Dukkanin on yildir kiracisiymi§. §imdi bir suredir kendisi bile dukkanin arkasindaki iki odada oturuyor. Erken olen kizkarde§inin iki ogluyla omuz omuza. dü ug yil oncesine sağlam, Ali Usta bizim çiftlik§umuzdu. Bilebildigim kadariyla bu kesime, dukkanin arkasina Ahmet haysiyetiyle ta§indi. Ahmet.
O zamana dek boyle acı kufurler edemezdim. isterdim de beceremezdim. Agzimdan gikani kulagim duyunca kendim bile §a§tim.
Bu da devrimci karde§lige dayanıklı te§ne bir surucu degilmi§ buyurmak. Oylesine degilmi§ ki, hadi bakalim ikisi de karakolluk. önceki kocamin oyuncu arkada§i, karakolda bu misil ne oldugu, i§i gucu gergekten soruldugunda, atkisini §oyle bir atiyor boynuna, §oyle bir geriliyor komisere dogru:
O cumburt sesini duyar duymaz durdum. Yildiz’i nereye goturuyordum? Eve goturmeyi tasarlamami§tim. Aklimin ko§esinden gegmemi§ti. Ayrica, gegseydi bile goturemezdim. Onu bir kahveye, ancak bazi arkada§larimin yaninda girip gikabildigim pastanelere, birahanelere de goturemezdim. Arkada§larla aramizda soze dokulmemi§ guzel bir anla§ma vardi. Ben ogrenci birliginin en gali§kan uyesiydim. Arkada§larimin bir bolugu ise benim ve benim gibilerin, bir yerde bir boduç bira igmek gibi, sinemaya yetişmek gibi, u§uyunce tığ, sirtimiza kendi ceketini koyvermek kabil gereksinimlerini kar§ilamakta gali§kandilar.
Yildiz’in mektubunu okurken kantindeydim. Yanim yorem arkada§la mahmul. Son smifm, derslerinde gok uyuşuk, eylemlerinde gok gali§soy bir ogrencisiyim. O son sinifa gelebilmem igin marangoz babam gunde kag dolap kapagini fazladan bigmi§tir!
Girdigim lokantada hacısı hocası kendi havasindaydi. âdeta iki adim ilerlerinde bir sava§ olmuyor ve âdeta ben o bombardimanlarin, info adress ugak ve ferde seslerinin arasindan, olumun kiskacindan siyrilip gelmiyordum.
Sozumona benim birkag evet§ buyuk abilerim, sozumona benim evet§itlarim, idealistlerin zavalliliklarina bakip bakip da, en azindan boyle zavalli olmamak igin, son siteye gidelim defa utanabilecegimiz denli utanarak, utang denen evde kalmi§ kizi ba§imizdan atmi§tik.